Nae git ootay here,
ye plukey-faced wanker!

Fannst frekar merkilegt að einn framboðslistinn í Reykjanesbæ fékk aðeins 37 atkvæði. Merkilegt í ljósi þess að á framboðslistanum eru 22 menn. Þetta þýðir að fyrir utan þessa 22 einstaklinga hafa 15 aðrir veitt þeim atkvæði sitt. Hvernig er hægt að fara í framboð án þess að hver frambjóðandi nái að smala a.m.k. einu atkvæði fyrir utan sitt?

Rakst líka á þetta, tekið af Vef-Þjóðviljanum á www.andríki.is

"Í viðtali við málgagn Alþýðubandalagsins, Vikublaðið, 20. maí árið 1997 var Lúðvík Geirsson núverandi bæjarstjóri í Hafnarfirði spurður að því á hvaða stjórnmálamanni hann hefði mest álit. Ekki stóð á svari: Lenín. Já, Lenín! Og hér er rétt að taka fram að Lúðvík var ekki beðinn um að nefna þann fjöldamorðingja úr röðum stjórnmálamanna sem hann hefði mest álit á heldur bara einhvern stjórnmálamann. Hann var ekki beðinn að gera upp á milli Hitlers, Stalíns, Pols Pots, Leníns og Maós heldur hefði hann mátt velja hvern sem er. Til að leggja áherslu þessa skoðun sína á hinum geðþekka fjöldamorðingja bætti Lúðvík því við að „hann var traustur foringi“."

Að öðru leyti fóru þessar kosningar að mestu framhjá mér...

Dagurinn byrjaði nokkuð venjulega með morgunmat, cheerios, lýsi og lgg+. Í skítakulda rölti ég með kaffibollann yfir á skrifstofu, grunlaus um það sem ætti eftir að henda mig klukkustund síðar.

Ég fékk símtal og í kjölfar þess þurfti ég í flýti að koma mér upp á næsta háls að athuga alvarlegt mál. Ég dríf mig í gulu úlpuna og upp í bíl. Hrafnhildur Halldórs tók á móti mér í bílnum og setti lélegt júróvision lag á, nei hún klúðraði því, setti óvart Nylon í gang, talaði inn í lagið og skipti um lag um leið og hún afsakaði sig. Ég hélt af stað. Það fyrsta sem hefði átt að vara mig við var helvítis hundurinn sem stökk geltandi í veg fyrir bílinn í von um að smala honum inn í lambahjörðina. Með eldingarviðbrögðum tókst mér að sveigja framhjá og bjarga lífi skepnunnar og halda áfram.
Um leið og ég kom upp á háls mætti mér ógnarveður. Blindbylur og slóðinn þakinn snjó. Ég held ótrauður áfram í óvissunni bölvandi sjálfum mér fyrir að hafa skipt yfir á sumardekk. Ég kem að henni. Brekkunni. Ógnarhá, brött og þverhnípt niður hlíðina. Ég hægi ferðina en hugsa svo með sjálfum mér að það sé best að gefa aðeins í og slá aldrei af. Það er að segja fyrst ég ætlaði upp. Í efri hluta brekkunnar gerist það, akkúrat það sem ekki mátti gerast. Bílinn byrjar að spóla. Helvítis sléttu sumardekkin. Ég neyðist til að stoppa. Í sömu andrá byrjar bílinn að renna stjórnlaust afturábak. Í átt að þverhnípinu. Á þessu augnabliki rennur lífið framhjá og allt verður eitthvað svo skýrt.
Ég gef í og reyni að keyra bílinn áfram án árangurs, þyngdaraflið hefur vinninginn. Ég sé þverhnípið nálgast í baksýnisspeglinum. Ég var bugaður. Þá allt í einu rann það upp fyrir mér, bremsan, af hverju stígurðu ekki bara á bremsuna? Hægri fóturinn brást nánast sjálfvirkt við og dúndraði á bremsuna. Bílinn stoppaði. Ég hætti við að fara upp og gleymdi mikilvæga verkefninu.

Það er á þessu mómentum sem maður lærir að meta lífið.

Spurning hvernig Sjálfstæðisflokknum eigi eftir að ganga í kosningunum á Egilsstöðum, eða Fljótsdal eins og það heitir víst núna?

Ætli Sjálfstæðisflokkurinn sé styrktur af Tuborg eða Tuborg sé styrkt af Sjálfstæðisflokknum?

Hinsvegar ætla ég ekki að kjósa neitt, verð ekki í bænum til þess og hugsaði auðvitað ekkert út í utankjörstaðar atkvæðagreiðslu.

Ákvað að skella einni svona mynd fyrir ykkur kvenkyns aðdáendur síðunnar. Kannski vert að taka það fram að þetta er sjálfsmynd, og ég er á lausu stelpur (gsm 800-laus)!
Annars gengur lífið í sveitinni sinn vanagang. Eyddi helginni að mestu einn með stálmöstrum og jú, Nick Cave, Tom York og fleirri rokkurum.

Náttúran hérna er nokkuð mikilfengleg, massa dalir, mesti skógur landsins og fullt af meme. Var að keyra á einu fjallinu um daginn þegar refur stökk fyrir bílinn minn og hélt áfram niður brekkuna, hafði aldrei séð ref áður með berum augum. Lenti svo í mjög merkilegum atburð í dag, var með Nirvana vini mína í eyrunum þegar ég tek eftir því að ég er umkringdur hreindýrum. Þau fikra sig nær mér, og á endanum standa þau í hóp í kringum mig, 8 stk. hreindýr. Ég klappaði þeim og gaf þeim hluta af nestinu mínu. Sían skildu leiðir og ég er ekki frá því að eitt þeirra, foringinn, hafi kvatt mig með nafni...

...er ekki viss hvor það sé ég eða rauðvínið sem er að tala...

Stórum hluta dags eyði ég keyrandi um í pikköp. Þar af leiðandi hlusta ég mikið á útvarp. Það sem mér býðst að hlusta á er Rás 1 og 2 og stöðin sem er ávallt Björt brosandi og hress, mmmm Bylgjan! Hingað til hefur Rás 2 verið nokkuð traust, en ekki lengur. Meira að segja Popplandið virðist vera í einhverri lægð. Því er ekki hægt að segja að úrvalið sé mjög beisið. Til þess að leysa þetta sem best flakka ég á milli Rás 2 og Bylgjunnar, eins og þegar maður flettir í gengum sjónvarpstöðvar og fattar að það er ekkert að sjá. Báðar stöðvar skiptast á að spila Röggu Grö. og Ó María í flutningi Grétu Sam. sem sigraði Söngkeppni framhaldsskólanna. Ágætis hugmynd svosem að breyta útgáfunni svona, þó að lagið sé ekki endilega minn tebolli. En Gréta virðis taka Nell í samnefndri kvimynd sér full mikið til fyrirmyndar. Hún syngur alveg eins og ég ímynda mér að Nell myndi syngja. Fáránleg ákvörðun því að stúlkan getur alveg sungið.
Ég datt inn í eitthvað samtal á Bylgjunni í dag. Þar var eitthvað fólk að ræða saman um nauðsynlega fylgihluti með fatnaði...gaurinn minntist sérstaklega á úr, sagði það nauðsynlegt að fólk ætti 3-4 úr fyrir mismunandi tilefni. Maður notar ekki hversdagsúrið við jakkafötin, heldur fær sér almennilegt Armani úr. Enda er til svo mikið af flottum úrum á ekki nema 15-20 þúsund kall, sem er ekki svo mikill peningur fyrir úr, sem þýðir að fólk ætti undir eðlilegum kringumstæðum að eiga úr fyrir 45-80 þúsund...
...það fyrsta sem flaug í gengum hausinn á mér var "Capitalism gone wrong".

Ég skipti yfir og hlustaði frekar á auglýsingar á Rás 2.

Fékk að vera viðstaddur við lagningu hornsteinsins í Fljótsdalsstöð. Massa mannvirki alveg lengst inni í fjalli. Þótti þetta samt frekar kjánalegt, að sjá 200 manns í sínu fínasta pússi með hvíta hjálma á höfði. Sérstaklega presturinn sem vígði bygginguna(er nokkuð til kvennkynsorð yfir prest?), í svarta kjólnum með hvíta kragann, og svo hjálminn, amen.
Eftir nokkrar ræður og kórsöngva fékk lokst forseti vor það hlutverk, ásamt nokkrum grunnskólabörnum, að leggja hornsteininn, eða að smyrja steypu í tvö lítil göt í einni súlunni. Vakti furðu mína að forseti vor sagði ekki orð allan tímann, mætti bara upp á svið, sullaði steypu á vegg og gekk niður. Ekkert til hamingju eða neitt! Það er auðvitað flestum ljóst að hann er ekki hlyntur þessari framkvæmd, en hann hefði alveg geta ropað út úr sér eins og einni til tveimur setningum, eða bara sleppt því að taka þetta verkefni að sér. Hann neitaði einnig öllum viðtölum við fjölmiðla og sleppti skoðunarferðinni upp að stíflu...hress gaur.

Eftir vígsluna var veisla og svo ball um kvöldið, en ég var bara rólegur.

Hingað er von á erlendum mótmælendum einhvern tímann í júní. Afhverju í júní? Jú, af því að þá eru skólar í útlöndum búnir. Mótmælendurnir vinna ekki á sumrin heldur finna sér staði þar sem þeir geta mótmælt. Mótmælt hverju? Jú, öllum fjandanum. Þetta er bara lið sem stundar mótmæli þar sem hægt er að mótmæla. Þeir munu semsagt koma hér til þess að mótmæla framkvæmdunum. Þeir hljóta þá að vera á móti áli og rafmagni, því að þessa hluti er ekki hægt að framleiða á umhverfisvænni hátt en hér mun vera gert. Varla nota þau geisladiska, það er ál í þeim. Varla koma þau með flugvél hingað, það er ál í þeim. Koma líklega bara með gúmmíbát og mótmæla öldunum á leiðinni.

Ætli þau noti rafmagn?

Ég hélt að fólk beitti mótmælum til þess að gera heiminn betri. Þetta fólk virðist ekki vita neitt í sinn haus. Gott dæmi um það er að þessir anarkistar komu líka hingað í fyrra til þess að mótmæla og þá gripu þau til þess ráðs að saga í jarðstreng. Jarðstrengur er rafmagnslína sem er grafin í jörð og sést ekki. Þennan tiltekna jarðstreng var verið að leggja svo að hægt væri að fjarlægja rafmagnslínu sem var ofanjarðar, 15 metra há tréstauralína sem veldur mun meiri umhverfisáhrifum. Kjánaprik. Eftir þetta fóru þau að mótmæla rigningunni í rokinu.

Ætli það sé ekki til fólk sem flakkar í milli staða þar sem er verið að mótmæla og mótmæla mótmælunum?

Þetta skemmir bara mest fyrir þeim sem hafa mótmælt á máefnalegum grundvelli. Þeim sem stóðu í mótmælum við undirbúning framkvæmdanna og þegar þær voru að byrja.

Ég er farinn að hlakka til sumarsins.

Hér í vinnubúðunum ríkir alltaf mikil stemming, jafnvel of góð...

Ég er farinn að halda að sumir séu einfaldlega búnir að vera hérna of lengi. Vorum nokkrir í léttu spjalli í gær í heitapottinum þegar einn gaur segir við annan (báðir búnir að vera hér í rúmt ár).

"Hei, þú skuldar mér plastpokatott".

Ég varð eitt spurningarmerki í framan.

"Plastpokatott???".

"Jess strákar, nýtt fórnarlamb. Hann veit ekki hvað plastpokatott er!".

Eina útskýringin sem ég fékk var í formi spurningar.

"Er eitthvað að því eða ógeðslegt við það að vera með plastpoka uppí sér?".

Ég veit ekki hvað skal segja. Vona bara að ég verði ekki of lengi hérna. Sjáum til hvað tíminn leiðir í ljós. Ja, eða á myrka staði.

e.s. Mér var tjáð það að ef mig vantaði far á Egilsstaði þá gæti ég bara rölt út á veg og beðið eftir að Slóvakarnir keyrðu framhjá. Ég þarf ekki einusinni að fara í kjól eða neitt, þeir eru nefnilega búnir að vera hér stanslaust í nokkra mánuði!!!


e.e.s. hjálp!

Heyrði því fleygt frá einum af "tse djömans" að heimurinn væri miklu einfaldari og betri ef múrinn hefði ekki fallið. Allt var svo einfalt og þæginlegt í Kalda Stríðinu. Þá voru landamæri skýr og hinumegin við þau bjó óvinurinn. Mismunandi trúarhópar þurftu ekki að lifa í sátt og samlyndi, þeir voru bara óvinir og ekkert ves. Við værum ekkert að tala um 11. sept. eða Al-kæeda (vissara að skrifa þetta ekki rétt svo að CIA fari ekki að fylgjast með síðunni). Við myndum bara lifa okkar hversdagslega lífi og hafa minnstan áhuga á því sem óvinurinn fyrir Austan væri að gera.

Er eitthvað til í þessu? Jú vissulega hefði fólk í Austurhlutanum það alveg ömurlegt, ekkert internet, kókópuffs eða Angelina Jolie. En það skipti engu máli því að þau væru hvort eð er óvinurinn! Minnir mig á stærðfræðitíma hjá Helga Þór í Öldó, ef óvinur þinn hefur það vont þá er það gott, en ef óvinur þinn hefur það gott þá er það vont. Þið vitið, plús og mínus margföldun.
Núna fara landamæri að skipta sífellt minna máli, allir voða kammó flakkandi á milli Austurs og Vesturs. Og hvað? Jú, við okkur blasa óendanleg innflytjenda-vandamál og mannsal. Var ekki níundi áratugurinn bara mikið einfaldari, þá vissirðu alveg hver var óvinurinn og það var bara í góðu lagi, þú þurftir ekkert að mingla. Eða kannski höfum við að bara gott í dag? Pæling.

Helvítis kommúnistar.

Ákvað að skella mér í litlu ræktina sem boðið er uppá í vinnubúðunum. Mjög lítil kompa með hlaupabretti, hjóli, bekkpressu og litlu lyftingajúniti, og já ljósabekk. Skellti mér í gallann, fann Moby á ipoddinum og rölti yfir. Þegar inn var komið blasti við mér annað en ég átti von á. Inni ómaði þýskt steratekknó úr ferðagræjunum og tveir Þjóðverjar að lyfta (auk Íslendings að hlaupa). Ég skellti mér á hjólið með Moby í eyranu, enda Play ágætis plata, kjörin til þess að hjóla við. Allt í einu heyri ég háværar stunur yfir Honey. Ég lít upp og sé annan Þjóðverjann eldrauðan og æðaberan í framan rembast, með reglulegum stunum, við niðurtogið eins og keppandi á Ólympíuleikum í réttstöðulyftu, þið vitið þar sem þeir kúka stundum í sig af áreynslu. Gaurinn er frekar venjulegur og yfirleitt bara nokkuð hress í matartímum, ekki alveg einhver steramassi. Ég hækkaði bara í Moby og velti því fyrir mér hvort það væri kannski betra að stynja þegar maður lyftir lóðum, um leið hrundi sætið á hjólinu. Ég leit vandræðalega upp. Gaurinn á hlaupabrettinu segir þá “ég ætlaði að segja þér frá því að þú þarft líka að skrúfa þegar þú stillir sætið, en hætti við”, “Já ok, ég skil, vildir bara frekar sjá mig detta fyrst?”, enn frekar vandræðalegur. Hinn Þjóðverjinn hjálpaði mér að stilla sætið aftur.
Finnst ennþá skrítið að ég hafi verið vandræðalegur, ekki var það ég sem pústaði eins og hvalur við þýskt steratekknó! Þegar gaurinn var búinn tók hann diskinn úr græjunum og með sér út, við tók Freyr Eyjólfs á Rás 2 með Geymt en ekki gleymt og ég fór að gera magaæfingar.

Hef ekki farið í ræktina síðan.