Nae git ootay here,
ye plukey-faced wanker!

fimmtudagur, ágúst 16, 2007

Saurgað Bókasafn

Í hjarta Edinborgar er aldagamalt virðulegt bókasafn, Central Library á George IV Bridge. Það fyrsta sem maður fær á tilfinninguna þegar maður gengur inn í lessalinn á efstu hæð er að í gegnum tíðina hafi margir virtir fræðimenn eytt sínum tíma við lestur og rannsóknir.
Á bókasafninu eru mjög strangar reglur sem starfsmenn sjá til þess að sé fylgt. T.d. er fólk umsvifalust vikið út ef það sést með mat eða drykk á svæðinu og það tekur dágóðan tíma að skrá sig ef maður ætlar að fá aðgang að tölvu. Mikill friður ríkir í lessalnum og skapast góð stemming til að læra án nokkurra truflanna.

Hinsvegar á safnið sína slæmu daga. Slíkur dagur var síðasti mánudagur.

Eftir að hafa komið mér vel fyrir og fyrstu orðin voru farin að myndast í verkefninu mínu gerðust heldur betur tíðindi. Ung kona fékk sér sæti fyrir framan mig með nokkur dagblöð sem hún hafði tekið úr einum rekkanum. Að henni kemur eldri borgari í tweed jakka, sem augljóslega hefur eytt miklum tíma við lestur á safninu. Eldri maðurinn rauf þögnina og kvæsir á konuna, segir að hún megi ekkert taka öll blöðin. Konan roðnar og verður hin vandræðalegasta, stendur upp og gengur aftar í salinn þar sem hún hyggst halda áfram að lesa. Sá gamli eltir hana og kallar á eftir henni að skila blöðunum. Við þetta hófst eltingaleikur um salinn þar til að konan sest niður og byrjar að lesa. Þá rífur þessi í tweed jakkanum eitt blaðið af henni, sest fyrir framan hana og rennir hratt í gegnum blaðið. Stuttu síðar komst friður aftur í salinn.

Eftir gott gengi í lærdómnum yfir daginn þarf ég að létta af mér. Ég rölti niður 6 hæðir, niður í kjallara þar sem salernin eru. Á karlaklósettinu eru tvö klósett. Annað var out of order. Ég opna hurðina á hinu og við mér blasti eitt það ógeðslegasta sem ég hef orðið vitni að. Eitthvað sem ég verð aldrei samur efti að hafa upplifað. Veggurinn vinstra megin við klósettið og aftasti hluti setunnar, sem var lokuð, voru þakin saur sem lak niður á gólf. Ég barðist við að halda ælunni niðri, og það tóks við tilhugsunina um að ég þyrfti að setja hana í þetta klósett ef ég ætlaði ekki að æla á gólfið. Stuttu síðar frétti ég að karlaklósettið væri lokað.

Ég er búinn að vera í daglegri sálfræðimeðferð, en á enn mjög erfitt með svefn...en ég á eftir að koma mér í gegnum þetta.

Ég hef ekki farið aftur á bókasafnið að læra.
:: posted by Daniel, 1:33 e.h. | 1 comments |

miðvikudagur, ágúst 08, 2007

Seafood chowder

Ég verð að viðurkenna að ég borða ekki bara ruslatunnu fæði. Ég fór t.d. á bar sem býður upp á ágætis úrval af léttum réttum. Hef borðað þarna nokkrum sinnum. Eitt skiptið skellti ég mér á seafood chowder...sem voru mistök.

Eftir dágóða bið kom loks stærsti súpudiskur sem ég hef séð, með botnfylli af fiskbitum, kræklingum og rækjum í ljósri sósu. Um leið og diskurinn var lagður fyrir framan mig mætti mér ein versta lykt sem hugsast getur. Föruneytið, Hlín og Stefán fengu sér heldur hefðbundnari rétti sem flestir hefðu borðað með bestu list, en á augabragði misstu þau matarlist og Stefán tók að kúgast.

Ég ákvað að láta ekki einhverja saklausa vonda lykt spilla matnum og slafraði í mig einni skeið af rækju og sósu. Áferðin var svosem ágæt en bragðið vont. Ég prófaði fleirri tegundir af fiskbitum sem lágu í kraumandi hlandsósunni, en sama hvað þá spillti lyktin bara öllu og eftir 4 bita gafst ég upp.

Mikið var spáð hverju þessi lykt líktist, meðal annars skötu eða gömlum gráðosti. Eftir smá hik kom Stefán meira að segja með tillögu að þetta væri eins og súr typpafíla. Upp frá því spruttu myndir í hausnum á mér af kokkinum að hræra í réttinum með delanum á sér.

Ég skilaði matnum og spurði hverkonar fiskur væri í þessu og fékk þau svör að þetta væru bara rækjur, lax, kræklingur og hvítur fiskur. Stuttu síðar kom þjónustustúlkan og spurði hvort ég vildi eitthvað annað en þar sem öll matarlist var horfin neitaði ég því. Samt sem áður þurfti ég ekkert að borga, sem er gott.

Eftir þetta hef ég bara haldið mig við "bin raids".
:: posted by Daniel, 3:10 e.h. | 0 comments |

Freegan

Gríðarleg umhverfisvakning hefur átt sér stað undanfarið í hinum vestræna heimi, sem er bara gott mál. Gróðurhúsaáhrif, vegans, kolefnisjöfnun, vetni, grænmetisætur, endurnýjanlegir orkugjafar, hræætur. Allt eru þetta orð sem við tengjum umhverfisvernd.

Nú er komið nýtt dæmi sem fer eins og eldur um sinu um Bretland. Þetta fyrirbæri eru Freegans. Freegans borða nánast allt, kjöt og mjólkurvörur eru engin sérstök bannvara. Eina skilyrðið er að maturinn komi úr tunnunni. Freegans stunda svokölluð "bin raids" þar sem stolist er í ruslagáma matvörumarkaðanna og all tekið sem er í þokkalega heilu ástandi.

Ástæða þessa nýja fyrirbæris að sögn talmanna freegans er að sóun matvæla hefur aukist gríðarlega og halda þeir því fram að mjög margt sé vel ætilegt þó því hafi verið hent í ruslið. Þeir hirða flest allt sem þeir komast yfir, brauð, grænmeti, mjólk, egg, frosnir kjúklingar og annað kjöt sem verslanir vilja meina að ekki sé hægt að selja.

Ég læt auðvitað ekki mitt eftir liggja, enda afar hentug leið til að afla sér fæðu fyrir fátækan námsmann. Í rúman mánuð hef ég einungis borðað ókeypis mat sem ég hef stolið úr ruslagámum Tesco og Sommerfield. Síðustu helgi lenti í lukkupottinum og náði mér í fínasta nautafille, ég þurfti reyndar að rífa það af heimilisleysingjanum sem var á undan mér að taka stykkið úr botni gámsins, en ég hljóp hraðar en hann.

Ef þig langar að leggja þitt að mörkum í umhverfisvernd, eða ef beltið er þröngt þessa stundina þá mæli ég hiklaust með því að gerast Freegan.

Every little helps
:: posted by Daniel, 2:29 e.h. | 0 comments |