Nae git ootay here,
ye plukey-faced wanker!

Í hjarta Edinborgar er aldagamalt virðulegt bókasafn, Central Library á George IV Bridge. Það fyrsta sem maður fær á tilfinninguna þegar maður gengur inn í lessalinn á efstu hæð er að í gegnum tíðina hafi margir virtir fræðimenn eytt sínum tíma við lestur og rannsóknir.
Á bókasafninu eru mjög strangar reglur sem starfsmenn sjá til þess að sé fylgt. T.d. er fólk umsvifalust vikið út ef það sést með mat eða drykk á svæðinu og það tekur dágóðan tíma að skrá sig ef maður ætlar að fá aðgang að tölvu. Mikill friður ríkir í lessalnum og skapast góð stemming til að læra án nokkurra truflanna.

Hinsvegar á safnið sína slæmu daga. Slíkur dagur var síðasti mánudagur.

Eftir að hafa komið mér vel fyrir og fyrstu orðin voru farin að myndast í verkefninu mínu gerðust heldur betur tíðindi. Ung kona fékk sér sæti fyrir framan mig með nokkur dagblöð sem hún hafði tekið úr einum rekkanum. Að henni kemur eldri borgari í tweed jakka, sem augljóslega hefur eytt miklum tíma við lestur á safninu. Eldri maðurinn rauf þögnina og kvæsir á konuna, segir að hún megi ekkert taka öll blöðin. Konan roðnar og verður hin vandræðalegasta, stendur upp og gengur aftar í salinn þar sem hún hyggst halda áfram að lesa. Sá gamli eltir hana og kallar á eftir henni að skila blöðunum. Við þetta hófst eltingaleikur um salinn þar til að konan sest niður og byrjar að lesa. Þá rífur þessi í tweed jakkanum eitt blaðið af henni, sest fyrir framan hana og rennir hratt í gegnum blaðið. Stuttu síðar komst friður aftur í salinn.

Eftir gott gengi í lærdómnum yfir daginn þarf ég að létta af mér. Ég rölti niður 6 hæðir, niður í kjallara þar sem salernin eru. Á karlaklósettinu eru tvö klósett. Annað var out of order. Ég opna hurðina á hinu og við mér blasti eitt það ógeðslegasta sem ég hef orðið vitni að. Eitthvað sem ég verð aldrei samur efti að hafa upplifað. Veggurinn vinstra megin við klósettið og aftasti hluti setunnar, sem var lokuð, voru þakin saur sem lak niður á gólf. Ég barðist við að halda ælunni niðri, og það tóks við tilhugsunina um að ég þyrfti að setja hana í þetta klósett ef ég ætlaði ekki að æla á gólfið. Stuttu síðar frétti ég að karlaklósettið væri lokað.

Ég er búinn að vera í daglegri sálfræðimeðferð, en á enn mjög erfitt með svefn...en ég á eftir að koma mér í gegnum þetta.

Ég hef ekki farið aftur á bókasafnið að læra.

Ég verð að viðurkenna að ég borða ekki bara ruslatunnu fæði. Ég fór t.d. á bar sem býður upp á ágætis úrval af léttum réttum. Hef borðað þarna nokkrum sinnum. Eitt skiptið skellti ég mér á seafood chowder...sem voru mistök.

Eftir dágóða bið kom loks stærsti súpudiskur sem ég hef séð, með botnfylli af fiskbitum, kræklingum og rækjum í ljósri sósu. Um leið og diskurinn var lagður fyrir framan mig mætti mér ein versta lykt sem hugsast getur. Föruneytið, Hlín og Stefán fengu sér heldur hefðbundnari rétti sem flestir hefðu borðað með bestu list, en á augabragði misstu þau matarlist og Stefán tók að kúgast.

Ég ákvað að láta ekki einhverja saklausa vonda lykt spilla matnum og slafraði í mig einni skeið af rækju og sósu. Áferðin var svosem ágæt en bragðið vont. Ég prófaði fleirri tegundir af fiskbitum sem lágu í kraumandi hlandsósunni, en sama hvað þá spillti lyktin bara öllu og eftir 4 bita gafst ég upp.

Mikið var spáð hverju þessi lykt líktist, meðal annars skötu eða gömlum gráðosti. Eftir smá hik kom Stefán meira að segja með tillögu að þetta væri eins og súr typpafíla. Upp frá því spruttu myndir í hausnum á mér af kokkinum að hræra í réttinum með delanum á sér.

Ég skilaði matnum og spurði hverkonar fiskur væri í þessu og fékk þau svör að þetta væru bara rækjur, lax, kræklingur og hvítur fiskur. Stuttu síðar kom þjónustustúlkan og spurði hvort ég vildi eitthvað annað en þar sem öll matarlist var horfin neitaði ég því. Samt sem áður þurfti ég ekkert að borga, sem er gott.

Eftir þetta hef ég bara haldið mig við "bin raids".

Gríðarleg umhverfisvakning hefur átt sér stað undanfarið í hinum vestræna heimi, sem er bara gott mál. Gróðurhúsaáhrif, vegans, kolefnisjöfnun, vetni, grænmetisætur, endurnýjanlegir orkugjafar, hræætur. Allt eru þetta orð sem við tengjum umhverfisvernd.

Nú er komið nýtt dæmi sem fer eins og eldur um sinu um Bretland. Þetta fyrirbæri eru Freegans. Freegans borða nánast allt, kjöt og mjólkurvörur eru engin sérstök bannvara. Eina skilyrðið er að maturinn komi úr tunnunni. Freegans stunda svokölluð "bin raids" þar sem stolist er í ruslagáma matvörumarkaðanna og all tekið sem er í þokkalega heilu ástandi.

Ástæða þessa nýja fyrirbæris að sögn talmanna freegans er að sóun matvæla hefur aukist gríðarlega og halda þeir því fram að mjög margt sé vel ætilegt þó því hafi verið hent í ruslið. Þeir hirða flest allt sem þeir komast yfir, brauð, grænmeti, mjólk, egg, frosnir kjúklingar og annað kjöt sem verslanir vilja meina að ekki sé hægt að selja.

Ég læt auðvitað ekki mitt eftir liggja, enda afar hentug leið til að afla sér fæðu fyrir fátækan námsmann. Í rúman mánuð hef ég einungis borðað ókeypis mat sem ég hef stolið úr ruslagámum Tesco og Sommerfield. Síðustu helgi lenti í lukkupottinum og náði mér í fínasta nautafille, ég þurfti reyndar að rífa það af heimilisleysingjanum sem var á undan mér að taka stykkið úr botni gámsins, en ég hljóp hraðar en hann.

Ef þig langar að leggja þitt að mörkum í umhverfisvernd, eða ef beltið er þröngt þessa stundina þá mæli ég hiklaust með því að gerast Freegan.

Every little helps

Margt búið að gerast frá síðustu færslu. Fer ekki í nein smáatriði núna en það helsta sem mætti nefna er að ég er búinn í öllum prófum, búinn að fá 2 heimsóknir, heimsótti hálöndin tvisvar, gekk á hæsta fjall Bretlands, Ben Nevis og skilaði 1. hluta lokaverkefnisins og útbjó poster fyrir það. Síðast en ekki síst fór ég á Glastonbury festivalið þar sem ég sá fullt af flottum tónleikum í drullu og bleytu.

Hef engar sögur af furðulegu fólki sem hefur orðið á vegi mínum, ekki af því að ég hef ekki hitt það, heldur af því að ég man þær ekki. Koma kannski seinna.

Hef ákveðið að koma heim í lok sept.

Til þess að fagna próflokum ákvað bekkurinn að gera sér glaðan dag og fagna áfanganum með mat og skralli niðri í bæ. Ég mætti fyrstur á svæðið, keypti mér bjór og settist við stórt borð sem var laust og góndi á íþróttir á skjá á veggnum meðan ég beið eftir bekkjarfélögunum. Við borðið tylltu sér þétt kona frá Írlandi með bleikt hár og lítill skoti á fertugsaldri sem leit út eins og hann væri nýbúinn að sjá draug og að augun ætluðu að skjótast út úr andlitinu á honum. Þessi með bleika hárið hóf að spjalla og við mig, sagði mér að þau væru í mánaðar fríi og hefðu ekki sést lengi og hversu heitt hún elskaði manninn með útstæðu augun sem þagði bara og starði út í loftið. Hún virtist hafa mikinn áhuga á að vita sem mest um mig og spurði margra spurninga. Loks þegar ég sagði þeim hvað ég væri að læra fylltist kallinn áhuga og spurði ákaflega;
"kanntu að búa til kjarnorkusprengju?"
Ég svaraði því neitandi og sagðist eiginlega vera að læra lítið um kjarnorku almennt og hvað þá sprengjur, en hann spyr aftur og starir á mig um leið;
"Kanntu að búa til kjarnorkusprengju?"
"Nei!"
"Þú getur lært það á netinu."
"Já er það, sniðugt."
Ég reyndi að beina samtalinu eitthvert annað, en þá sagði bleikkollan mér að hann væri nýkominn úr sex mánaða dvöl í Írak...

Á leið minni heim af æfingu í gærkvöldi skipti ég um vagn á Princes Street. Á meðan ég beið ásamt Jakobi, pólska markmanninum í liðinu, kom ung kona á tvítugsaldri að mér og ég tók eftir því að önnur hendin á henni var ekki í erminni á síðu úlpunni sem hún var í. Hún talaði hálf aumingjalega og sagðist hafa lent í slysi og væri meidd á hendinni. Svo spurði hún;
" heldurðu að bílstjórinn leyfi mér að sitja?"
Ég skildi ekki alveg hvað hún var að fara, þá útskýrði hún út fyrir mér að vegna þess að hún var meidd í hendinni hafi hún ekki verið nógu fjót að girða niður um sig brækurnar þegar hún fór á klósettið og þar af leiðandi hefði allt farið beint í buxurnar...
Ég hafði ekki tekið eftir neinu vegna þess að úlpan var svo síð og velti fyrir mér af hverju hún var að segja mér frá þessum óförum sínum. Mitt svar til hennar var frekar einfalt;
"þú þarft ekkert að segja bílstjóranum frá neinu, hann á ekkert eftir að taka eftir þessu".
Þegar strætó nr. 1 kom segir hún;
" ert þú líka að taka ásinn",
" já"
"á ég ekkert að segja honum frá þessu?"
ég hvaddi Jakob og hoppaði upp í vagninn og dreif mig upp þröngan stigann á efri hæðina því að mig grunaði að hún kæmist ekki upp...

Hún fór út á sama stoppi og ég. Hún hafði farið úr úlpunni og sest á hana svo að það færi ekkert í sætið, og var greinilega búin að tilkynna fleirrum frá slysinu. Hún gekk á undan mér út, haldandi á úlpunni. Þá sá ég stóra pissublettinn á skálmunum. Hún sneri sér við og sagði við mig;
"Mér finnst þetta frekar vandræðalegt".

Ég brosti bara og labbaði í aðra átt.

Tékkaði á nýja mynbandinu við eurovision framlagið Íslands í ár, en það má finna hér.

Hef hingað til ekki verið mikill aðdáandi júróvisjón laga, og er ekk enn, en hvað er málið með textann, skildi hann einhver? Hver er boðskapurinn?

En að myndbandinu, flott myndataka í flottu landslagi, fínasta landkynning alveg. Allan tímann sem ég fylgdist með velti ég samt einu fyrir mér...

...hvar er trademarkið, RAUÐA HÁRIÐ hans Eika Hauks??

Vaknaði hress í morgun, fór á fætur og settist við skrifborðið og ætlaði að skoða mbl.is yfir fyrsta kaffibollanum. Explorerinn tilkynnir að ekki sé hægt að skoða síðuna þar sem engin nettenging er til staðar. Ég athuga höbbinn og sé að hann er eitthvað að hiksta svo að ég endurræsi hann eins og ég þarf reglulega að gera, en það virðist ekki duga til í þetta skiptið.
Með trega hringi ég í BT (síðast þegar ég hringdi beið ég í 30 mín eftir sambandi og það tók símadömuna 10 mín að komast að því að netpöntunin mín hafi verið afpöntuð og þar af leiðandi þurfti ég að bíða í tvær vikur í viðbót til þess að fá net). Mér til mikillar furðu fæ ég beint samband, það er indverji sem svarar...sem er gott þar sem að ég á svo auðvelt með að skilja hreiminn þeirra. Svona fór var samtalið:
BT: BT service desk, geturðu sagt mér heimilisfangið þitt?
Ég: Já, Watson Cresent....
BT: Og við hvern er ég að tala?
Ég: Segi fullt nafn
BT: Takk fyrir hvernig get ég aðstoðað?
Ég: Netið er niðri, hefur verið niðri síðan í morgun
BT: Hvernig hub ertu með?
Ég: BT home hub, internet ljósið er slökkt
BT: Ok gott BT home hub, hvaða ljós eru kveikt á hubbinum?
Ég: Öll nema internetljósið, þannig að ég kemst ekki á netið
BT: Er internetljósið ekki kveikt?
Ég: Nei
BT: Síðan hvenær?
Ég: Síðan í morgun, það virkaði allt í gærkvöldi
BT: Og hvaða ljós eru kveikt?
Ég: Öll nema internetljósið
BT: Líka power ljósið?
Ég: Það er ekkert power ljós
BT: Ertu búinn að prófa að enduræsa hubbinn?
Ég: Já tvisvar
BT: Prófaðu að taka allar snúrunar úr sambandi og tengja þær svo aftur
Ég geri eins og hann segir
BT: Hvaða ljós eru kveik núna?
Ég: Þau sömu og áðan, internetljósið er ennþá slökkt
BT: Prófaðu að fara á netið
Ég geri eins og hann segir
Ég: Það virkar ekki, internetljósið er ennþá slökkt
BT: Er internetljósið slökkt?
Ég: Já
BT: Bíddu aðeins
Ég bíð
BT: Takk fyrir þolinmæðina, er internetljósið slökkt ennþá?
Ég: Já
Hann biður mig um að gera allskyns stillingar í tölvunni, sem ég framfylgi á sama tíma og ég reyni að segja honum að þetta sé ekki tölvan heldur internettengingin í húsið þar sem að internetljósið sé slökkt. Auk þess biður hann mig um að bíða nokkrum sinnum og setur á lyftutónlist og þakkar mér svo ávallt fyrir þolinmæðina.
BT: Hvað gerist ef þú ferð á internetið núna?
Ég: Ekkert, internetljósið er ennþá slökkt! Er þetta ekki tengingin frá ykkur?
BT: Bíddu aðeins
Lyftutónlist
BT: Prófaðu að tengja snúru á milli tölvunna og höbbsins
Ég: Það ætti ekki að skipta máli því að það er alveg samband á milli þeirra, tölvan finnur alveg höbbinn.
En ég geri eins og hann segir
BT: Hvað gerist núna þegar þú ferð á netið?
Ég var orðinn frekar pirraður þarna því að gaurinn virtist ekkert vita hvað hann væri að gera.
Ég: Ekki neitt, INTERNETLJÓSIÐ er ennþá slökkt
BT: Prófaðu að setja diskinn sem fylgdi með í tölvuna
Ég: Ok viltu að ég opni diskinn
BT: Opnaðu my computer
Ég: Ok og hvað?
BT: Og veldu Utils
Ég: Það er ekkert Utils í mæ kompjúter, á ég ekki að opna diskinn fyrst?
Hann orðinn frekar pirraður á mér...
BT: Hvaða möguleikar koma upp í my computer
Ég tel þá alla upp
BT: Bíddu aðeins
Lyftutónlist
BT: Takk fyrir þolinmæðina. Prófaðu að opna diskinn
Ég: Ok, þar er mappa með utils
BT: Opnaðu hana
Svo segir hann mér að opna eitthvað skjal sem gerir heldur ekkert gagn
Ég: Ég er að segja þér það, þetta er ekki tölvan mín heldur tengingin frá ykkur í höbbinn
BT: Bíddu aðeins
Lyfturtónlist
BT: Þakka þér fyrir þolinmæðina
Ég: Það var ekkert
BT: Heyrðu við erum búinn að fara í gegnum allt trouble shootið og þetta er ekki tölvan þannig að það hlýtur að vera tengingin á svæðinu þínu, prófaðu að hringja í þetta númer til þess að athuga það...
Gefur mér upp eitthvað númer
BT: Get ég hjálpað þér með eitthvað annað?
Ég: Nei takk!
Ég skellti á og leit á símann; Call duration 01:04:34
Ég hringdi í hitt númerið...það var símsvari.

Okkur Daníelum er ýmislegt til lista lagt. Var bent á þennan hér, snjall gaur. En hann er ekki sá eini gæddur ofurnátturlegum hæfileikum, ég get t.d. hreyft augun geðveikt hratt...og er fylltur hetjumóð.

Síðustu tvær vikur hafa verið heldur betur annasamar. Ég er búinn að fara í hvorki meira né minna en tvö skólaferðalög. Fyrir tveimur vikum fór bekkurinn að skoða vind túrbínur á vesturströndinni.
Dagurinn byrjaði ekki vel því að fyrsti strætóinn sem kom að stoppistöðinni minni keyrði framhjá, því að hann var svo fullur, sem leiddi til þess að ég rétt náði rútunni frá skólanum, þurfti meira að segja að hlaupa fyrir hana til þess að stöðva hana. Rútan var búin nýjustu gé pé ess tækni sem valdi að stytta okkur leið í gegnum sveitina í stað þess að taka hraðbrautina. Gallinn á tækinu var bara sá að það gerði ekki greinamun á hjólastíg og akbraut, þannig að aumingja rútubílsstjórinn þurfti að þræða þröngar brýr og stíga, með tíðum Austin Powers töktum, og á endanum tók þetta mun lengri tíma en hraðbrautin hefði tekið. Vind túrbínurnar voru ekkert sérlega spennandi enda var veður vont eins og búast má við þar sem vind túrbínur eru, en ég læt eina mynd fylgja með.

Fyrir rúmri viku síðan, sama dag og England og Skotland áttust við í rugby í 6 þjóða leikunum, og Skotar voru teknir í bakaríið, fór ég á tónleika með ástralska 70's rokkbandinu Wolfmother. Byrjuðum á pizzu og öli í slotinu mínu meðan við horfðum á Englendinga slátra okkar mönnum (reyndar var einn Englendingur á svæðinu en hann hafði hægt um sig).
Tónleikarnir voru snilldarfínir þar sem sveitin spilaði flest lögin á einu plötunni sinni og ekki skemmdi fyrir að bjórinn var á fínu verði. Eftir tónleikana héldum við á næsta bar og þar sem við vorum ekkert sérstaklega miðsvæðis þá reyndist þetta vera lókal karókíbar með miðaldra fólki úr nágrenninu. Þrátt fyrir ítrekaðar áskoranir tók enginn í hópnum lagið og því sá hinn ítalski sjarmör Pablo bara um að halda tónlistinni gangandi. Eftir einn drykk í karókí stemmingunni var haldið í miðbæinn á Liquid room sem er annálaður fyrir góða tónlist og hressandi indí kvöld. Vegna þorsta í meira rokk var ákveðið að borga 12 pund inn á staðinn. Þegar niður var komið mætti okkur hressandi tekknó músík og helmingur liðsins þarna inni var í skærgulum vestum með byggingarhjálma á höfði. Við vorum mætt á Lovetekknó construction þemakvöld....hvað sem það er! Eftir einn bjór var flestum nóg boðið og ég rölti heim, vonsvikinn með slæman endi á annars fínu kvöldi.

Prófaði að gúggla mig áðan til að sjá hvort eitthvað framandi kæmi í ljós og viti menn ég komst að einhverju nýju um mig.

Ég er semsagt skráður meðlimur í Umræðuþingi menntamálaráðuneytis!
Hvers vegna? Veit ekki.
Hvernig? Veit ekki.
Hvenær? 18. sept. 2005 og þessi dagsetning hringir engum bjöllum hjá mér.
Hver? Ef ég bara vissi.

Þeir sem hafa einhverja vitneskju um þetta mál eru vinsamlegast beðnir að hafa samband við undirritaðan.

Hlakkaði mikið til að koma til Íslands í jólafrí en spennan fór hratt niður eftir að ég mætti hingað. Hér er bara allt kreisí. Kreisí veður, kreisí djamm á fimmtudegi, kreisí þynnka, kreisí fólk að skemmta sér og kreisí reykmökkur á skemmtistöðum. Og á eftir, kreisí skata...

Ég hélt alltaf að íslenskir karlmenn væru svaka harðir naglar, þeir hörðustu...nema auðvitað Mr. T og Rambo. Trúði alveg flestu sem Stuðmenn sungu um í laginu góða. Hef núna komist að því að íslenskir karlmenn eiga ekki roð í þá skosku.

Úti er 2 stiga frost, skítakuldi. Ég ferðast um aldúðaður með vettlinga trefil og húfu...og samt er mér kalt. Þessi kuldi bítur sko ekkert á skotana, þeir ganga bara um á stuttermabol eins og ekkert sé. Skokka um borgina í stuttbuxum (þessum stuttu með klauf í hliðunum) og hlýrabol. Og ekkert í fari þeirra gefur til kynna að þeim sé kalt, ekki eitt svipbrigði....þetta eru sko naglar.

Reynar mætti segja sömu sögu af skosku skvísunum, þær eru bara í pjásupilsum og á hlýrabol. Reyndar má stöku sinnum sjá á þeim að þær eru að frjósa, en það virðist ekki vera aðal málið, heldur að berir fót- og handleggir fái að njóta sín í skammdeginu.

Núna trúi ég engu sem Stuðmenn syngja um. Farinn að hlusta á Proclaimers.

Krissi félagi var í heimsókn hjá mér síðustu helgi. Fínt að fá kauða í heimsókn, nema þegar hann fór að haga sér eins og lítill frekur krakki. Hann heimtaði m.a. alltaf að horfa á skrípó meðan hann át morgunmat og eftir eitt glas af gluvæn á jólamarkaðun heimtaði hann að fá að prófa öll tækin. Hér má sjá hann í rólunni og rennibrautinni.

Gracemount HC, handboltaliðið mitt átti leik um daginn við Falkirk. Leikurinn fór fram í úthverfi Glasgow, Tryst. Ákveðið var að leigja rútu fyrir liðið til þess að ferðast á áfangastað. Við hittumst í Gracemount íþróttahöllinni (sem við æfum þó ekki í af því að það er svo dýrt). Meðan við biðum eftir að mannskapurinn mætti ákáðu hinn pólski Marcian og franski Kevin að rölta út í sjoppu og versla sér nesti fyrir daginn.
Kevin kemur til baka með 1,5 lítra djúsflösku, alsæll og bendir okkur á að hann eigi eftir að vera frábær í leiknum af því að djúsinn sé fullur af vítamínum. Í rútunni á leiðinni kemst fátt að hjá Kevin annað en þessi blessaða djúsflaska. Hann fær flesta til að smakka en fæstum þótti eitthvað varið í þetta. Þegar hann er rúmlega hálfnaður með flöskuna fær hann loks einn skotann, Marc, til að prófa. Um leið og Marc kyngir sopanum grettir hann sig og lítur á flöskuna, hlær og segir við Kevin "þú veist að þetta er djúþykkni er það ekki". Stuttu seinna áttaði Kevin sig hversvegna honum leið einkennilega í maganum...við hlógum restina af leiðinni til Tryst en aumingja frakkinn gat lítið í leiknum.

Búinn með allt jóla fyrir þessi jól. Af hverju ætli maður kalli ósköp venjulega hluti, hluti sem maður gerir allt árið, jóla-eitthvað? Eru þeir svona frábrugðnir hina mánuðina?:

• Jólagjafir
• Jólabakstur
• Jólafötin
• Jólahreingerninguna
• Jólasteikina
• Jólaskrautið
• Jólaölið
• Jólabjórinn
• Jólahjólið
• Jólaljós
• Jólasería
• Jólakúkur (í Southpark)
• Jólaköttur
• Jólatré
• Jóladagatal
• Jólamyndin

Ok ég er kannski ekki búinn að redda þessu öllu en sumu.

Ég fer sko ekki í jólaköttinn þetta árið, Ha mamma!

Snúsið á símanum mínum er að valda mér vandræðum. Ég snúsa yfirleitt í klukkutíma á hverjum morgni, ég er meira að segja farinn að stilla klukkuna fyrr til þess að geta snúsað lengur...

Þegar maður þarf ekki að mæti í tíma eða hópavinnu er eini hvatinn fyrir að fara á fætur sá að drífa sig fram í stofu til þess að læra sem er, ykkur að segja, er ekkert sérstaklega hvetjandi. Sérstaklega þar sem að það er tæpur mánuður í tvö próf þá finnur maður engan vegin fyrir þeirri pressu sem þarf til þess að læra frá morgni langt fram á kvöld.

Hvað er það eiginlega sem maður sér við næstu 5 mínútur þegar maður er hálfsofandi á morgnanna, eins og ekkert sé betra en að nýta þær til þess að sofa lengur, að það gjörsamlega bjargi deginum?

Skotar virðast ekkert endilega þurfa jólalög til þess að komast í jólaskapið. Þegar ég var að versla á Bjúkanan stræti í Glasgow í gær heyrði ég tónlist neðar í götunni og ákvað að líta betur á...þá voru ekki jólasveinar, álfar eða snjókallar að spila jólalög heldur indíánar í fullum skrúða með tilheyrandi öskrum og ópum, berjandi skinn á trommum. Og ég sem vissi ekki að indíánar héldu jól.

Í gærkvöldi fóru ég, Krissi og Stebbi á þýska jólamarkaðinn við Princes Street. Þar voru þýskir sígaunar að selja ýmsan varning, meðal annars gluvæn. Engin jólatónlist var spiluð á markaðnum heldur mátti heyra þýskt tekknópopp á stöku bás þar sem Þjóðverjar dilluðu sér í takt.

Til þess að mæta þessum skort á jólatónlist má á mínu heimili heyra í nýútgefnum jóladisk Baggalúts. Fékk hann í innflutningsgjöf frá Kriss, áritaðan af hjlómsveitinni...fínasta smíð alveg.

Við í Gracemount Edinburgh Handball Club áttum að keppa í gær í miðbæ Glasgow. Ég fékk að mæta seinna en hinir í liðinu vegna gestagangs, jebb Krissimo skellti sér til mín yfir helgina. Ég ákvað að taka lestina frekar tímanlega, örlítið fyrr heldur en ég hafði sagt þjálfaranum. Þegar ég er kominn hálfa leið fæ ég símtal frá þjálfa, hann tilkynnir mér að hitt liðið muni ekki mæta til leiks og spyr svo hvort ég sé nokkuð lagður af stað í lestinni...

Þegar ég hitti liðið í íþróttahöllinni kemur í ljós að við fáum kannski að keppa æfingaleik í staðinn við varamennina í liðinu sem var að keppa á undan okku...frábært. Þar af leiðandi þurfti ég að bíða í klukkutíma, til þess að komast að því að þeir vildu ekki spila æfingaleik við okkur. Á þessum tímapunkti var ég orðinn létt pirraður þar sem að ég hafði sent Krissa einan á fótboltaleik í Edinborg sem ég átti sjálfur miða á en það var orðið of seint að ná leiknum. Það eina jákvæða var að ég fæ farið endurgreitt og mér tókst að versla tvær jólagjafir í leiðinni...only ten to go.

Sit heima í fína skrifborðsstólnum...útúr myglaður ásamt Hlínsu og Stebba.
Ákvað að vaka frekar í nótt til þess að klára verkefni sem ég á að skila á föstudag, sé ekki eftir því núna þar sem ég er búinn. Gaman að gera ritgerð þar sem kennarinn var spurður að því hversu löng hún ætti að vera og hann svaraði "uh, nothing to crazy" þannig að maður hefur enga tilfinningu fyrir því hversu löng eða nákvæm hún á að vera.

Búinn með 3 kaffibolla, sá síðasti var svo sterkur að ég gat nánast borðað hann með gaffli. Líka búinn með 2 kókdósir. Auk þess fengum við okkur indverskan mat í kvöldmat sem hefur orsakað mikið prump. Þú getur rétt ímyndað þér stemminguna...

Til þess að ná koffínskjálftanum úr mér sötra ég núna bjór í þeirri von að ég geti sofnað innan skamms (er þó fullur efa).

En á morgun skila ég semsagt 4 verkefnum og drekk mig líklega fullan. Maður hlýtur að geta leyft sér það þrátt fyrir próf í janúar.

Skál í botn

updeit: Tölvan hennar Hínsu fékk vírus og krassaði klukkan hálf sjö í morgun. Tölvan sem geymir þrjú verkefni sem hún á að skila á morgun...og bara tvö þeirra eru til hálfkláruð á tölvupósti...

Var ad skila verkefni i gaer sem fol i ser ad haldnar voru kappraedur um umdeild orkumalefni og hver hopur var med 3stk. 5min langar raedur. Tveir og tveir hopar maettu saman. Minn hopur hof leikinn og gekk allt smurt fyrir sig. Sidan hof hinn hopurinn sinar raedur og gekk allt vel nema sidasta raedan. Hun var flutt af adurnefndum Indverja sem er nanast oskiljanlegur. Thegar hann maetti i pontu sast vel a honum ad hann var mjog stressadur. Thratt fyrir thad akvad hann ad hafa blodin ekki beint fyrir framan sig eins og allir hofdu gert heldur bara til hlidar, helt liklega ad readur vaeru yfirleitt fluttar eftir minni. Hann hof upp raust sina og taladi hradar en eg helt ad vaeri haegt, ordin runnu oll saman i eitt og ekki baetti indverski hreymurinn ur skak. Eftir c.a. eina minutu tha fraus hann, mundi ekki hvar hann var i raedunni. Tvi thurfti hann ad taka upp blodin og fletta i theim til thess ad na attum. Loks fann hann hvar hann var og helt afram af enn meira akafa, tok ser ekki pasu til ad anda a milli setninga. Eftir thvi sem leid a flutning raedunnar stressadist hann alltaf meira og meira og taladi hradar og hradar...eg gjorsamlega skyldi ekki neitt en atti ad vera ad taka nidur punkta fyrir minn hop. Thegar greyid litli indverjinn lauk mali sinnu andvarpadi hann, leit upp og brosti og spurdi hvort vid hefdum einhverjar spurningar. Enginn spurdi neitt, tvi ad enginn hafdi skilid neitt. Hvernig fer hann ad tvi ad flytja lokaverkefnid sitt?

Thad sem eg skil ekki er af hverju tveir felagar hans i hopnum letu hann tala a medan their tala badir fina ensku.

Tad besta en jafnframt furdulegasta er ad thad var enginn kennari a svaedinu ad meta fluttninginn, vid verdum bara metin af raedunum sem vid skilum inn, spurningum sem vid fengum og hvernig vid svorudum theim...

NED er skilgreining á ákveðnum samfélagshóp sem hefur orðið sífellt meira áberandi undanfarin ár. NED stendur fyrir Non-Educated Delinquent sem myndi líklega þýðast sem ómenntaðir smá-afbrotamenn.Það er aðallega þrennt sem einkennir þennan hóp, klæðaburður, óskiljanlegur talsmáti og ofbeldi.

Klæðaburður sem samanstendur yfirleitt af íþróttabuxum, helst hvítum, derhúfu með Burberry mynstri og hettupeysu, gjarnan hvít. Annars eru fín vörumerki af öllu tagi einnig vinsæl á skóm, peysum og húfum.

Talsmátinn sem einkennir Neddana er ekkert sérstaklega líkur ensku. T.d. þýðir howfin' það sama og stinking, sheepshaggers að þú sért frá N-Skotlandi, "whit you dae'n?" það sama og "what are you doing" og "gie it big licks" það sama og "do something vigorously". Upphálds persónan mín sem tilheyrir þessum hópi er þessi hér.

Oft ganga Neddararnir vopnaðir hnífum og hnúajárnum og nokkuð algengt er að þeir ráðist sem hópur á blásaklausa einstaklinga, því að yfirleitt eru þeir of aumir til þess að ráðast einn á móti einum. Einnig er mikið um hótanir og hrækingar. Undirritaður ferðast mikið með strætó og varð nýlega vitni að því þegar tveir félagar hótuðu því að berja unga konu sem var með barnið sitt með sér á milli þess sem þeir börðu og spörkuðu í rúður strætisvagnsins, það sem hindraði þá frá beinni árás var hversu ákveðin konana var að svara þeim fullum hálsi, því þá urðu þeir hræddir. Einnig hefur undirritaður nokkrum sinnum orðið vitni að skemmdarverkum í strætó af völdum þessara einstaklinga og virðist vera sem þeim finnist afar gaman að hrækja innandyra.

Ef þig langar að fræðast meira um þennan samfélagshóp mæli ég með því að þú gúgglir leitarorðið NED eða NEDS.

Takk fyrir í dag. Í næsta þætti verður fjallað um afleiðingar útrýmingar Columba livia eða steindúfunnar á annað lífríki í Pentland þjóðgarðinum í Skotlandi.

...að stærsta umhverfisvandamál sem heimurinn stendur frammi fyrir er af völdum orkunotkunar?

...að í Bretlandi er 34% af rafmagni framleitt með kolum, 37% með gasi, 20% með kjarnorku og aðeins 5% með endurnýjanlegri(vistvænni) orku?

...að eftir 15 ár verða 15 af 16 kjarnorkuverum Breta úreld og um 20% kolavera og að gasbyrgðir í Norðursjó eru að klárast(þegar flytja þeir inn 50% af gasi)?

...að það tekur 10 ár að byggja kjarnorkuver?

...að vistvæn orka nær engan vegin að brúa þetta bil til að anna orkuþörf eftir 15 ár?

...að stjórnvöld eru enn að ákveða hvaða leiðir eigi að fara til þess leysa þetta vandamál, þrátt fyrir að eftirspurn eftir orku mun líklega aukast um 10-15% næstu 15 árin?

...að 30% af öllu rafmagni sem er notað á heimilinu fer í kæliskápinn, og að þú getur lækkað þetta hlutfall með því að loka hann ekki af?

...að það mætti spara eitt orkuver ef allir Bretar myndu slökkva alveg á sjónvarpstækjunum, ekki bara með fjarstýringunni?

...að á líftíma sjónvarpstækis notar það aðeins 30% af rafmagninu meðan það er kveikt á því, ef að það er alltaf bara slökkt með fjarstýringunni?

...að Íslendingar eru svo heppnir að hafa næga orku til þess að mæta orkuþörf allra landsmanna og rúmlega það og hafa því ekki miklar áhyggjur af því hvernig þeir munu kynda húsin eða lýsa húsin eftir 20 ár?

...að nær allt rafmagn á Íslandi er framleitt með endurnýjanlegri(vistvænni) orku?

...að þú ert búin/búinn að lesa 11 staðreyndir um orku?

...að þú ert enn að lesa, en ekkert sem veitir þér upplýsingar af neinu viti?

...að þú hefðir átt að hætta að lesa tveimur staðreyndum ofar því að þessi er bara bull?

...og þessi líka...

...og þessi.

Langaði bara að deila þessu með ykkur.