Nae git ootay here,
ye plukey-faced wanker!

Hér á Héraði eru hlutirnir ekki eins og í bænum, ó nei...

Yfirmaður minn þurfti á sínum tíma að ganga á milli bæja hér í sveit og eiga einhver samskipti við bændur. Einn bóndinn er rosalega minimalískur, eiginlega bara alls ekkert gefinn fyrir nýjungar af neinu tagi. Hann er til dæmis ekki með salernisaðstöðu inni hjá sér, heldur gerir hann þarfir sínar bara utandyra. Hann er reyndar með klósett inni hjá sér en hefur ekki gefið sér tíma til að tengja það eftir að hann fékk rennandi vatn á bæinn, sem var ekki fyrir svo lögu síðan. Hluti af bænum hans er hlaðinn torfkofi sem er í niðurníðslu.

Yfirmaðurinn heimsótti umræddan bónda og var boðið inn í kaffi. Þegar inn er komið liggur smalahundurinn í dyragættinni úr forstofunni sofandi og hreyfir sig ekki þegar þeir klofa yfir hann. Þeir drekka sitt kaffi og ræða málin til hlýtar og svo kemur að því að mannsi þarf að halda áfram á næsta bæ. Þegar hann er að ganga aftur út og klofar yfir hundinn þá rekur hann fótinn í hann sem vekur þó engin viðbrögð hjá hundsa.

Mannsi segir við bóndann: "Hann er ekki mikið að kippa sér við hundurinn"
Bóndinn svarar: "Nei hann er dauður, ég hef bara ekki gefið mér tíma til að jarða hann!"